عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک، اراک، ایران
چکیده
«تبلیغات اسلامی: بهرهگیری کم و بیش عمدی، نظاممند و طراحی شده از نمادها به تأسی از رفتارهای منبع ارتباطی که توسط فنون ارتباطی مناسب با هدف ایجاد، تحکیم و تغییر عقاید، ارزشها و در نهایت رفتار دینی افراد انجام میشود.»
به تأسی از رفتارهای منبع ارتباطی» مهمترین رکن و تفاوت تبلیغات اسلامی با دیگر تبلیغات در «همسویی و یکسانی عمل مبلغ با محتوای تبلیغ شده» است. به عبارت دیگر شاید در تبلیغاتهای دیگر (تجاری و سیاسی) مبلغین با محتوای تبلیغات ارتباطی نداشته باشند و هیچ خللی نیز در تبلیغات آنها ایجاد ننماید اما در تبلیغات اسلامی مخاطبان با توجه به اعمال و رفتار مبلغین در صدد درونیسازی پیامهای تبلیغی برمیآیند. این مقوله در ادبیات ارتباطی تحت عنوان «اعتبار» آورده میشود.
استفاده از «فنون ارتباطی» بهجای «تلقین و تکنیکهای روانی»؛ وجه ممیز دیگر تبلیغات اسلامی است. علت استفاده از فنون ارتباطی، حوزه و گستره وسیعتر آن به نسبت «فنون تبلیغات» است. در خیلی از مواقع مبلغ اسلامی نیاز به تبلیغ ندارد بلکه با اطلاعرسانی و آموزش نیز میتواند دانش، عقیده و رفتار دینی مورد نظر را در مخاطبان خود ایجاد نماید و هیچ نیازی به «تلقین پیامهای دینی» خود نیز ندارد. مضاف بر اینکه آیات و احادیث نیز تلقین را توصیه نمیکنند.
)