هرگونه فعالیتی در جوامع از جمله فعایت های اجتماعی و سیاسی و بالتبع آن فعالیت های رسانه ای، چه آشکار و چه پنهان، همواره تحت محدوده ای انجام می گیرد که از آن در ایران به عنوان خطوط قرمز نام برده می شود. خطوط قرمز تعیین کننده حدود و مرزهای هویتی جوامع می باشند که هر گونه تخطی از آن نظام حاکم بر آن را به غیر از آن تبدیل می کند. در این تحقیق که توصیفی- پیمایشی و کم - ی کیفی می باشد، برای جمع آوری مطالب و تدوین چارچوب نظری از روش کتابخانه ای بهره گرفته شده است که علاوه بر مرور عوامل و ملاک های بازدارنده خبر در مطبوعات، نظام های هنجاری حاکم بر رسانه ها تقسیم بندی شده توسط دنیس مک کوئیل، مورد توجه قرارگرفته است و سپس با توجه به کمبود منابع مربوط به خطوط قرمز در ایران و نیز ابهام آن، به روش پیمایشی و ابزار جمع آوری اطلاعات تحقیق پرسشنامه ای با 36 سوال، طراحی شده براساس مقیاس لیکرت می باشد که سوالات آن از دل مصاحبه عمقی با تعدادی از روزنامه نگارن انتخاب شده است و با توجه به اینکه قصد تحقیق نظرسنجی از اهالی رسانه می باشد، لذا اساتید ارتباطات و روزنامه نگاری و نیز تعدادی از کارشناسان فعال در مطبوعات وروزنامه نگاران حرفه ای مد نظر قرار گرفته اند و تحقیق به صورت کل شماری از جامعه در دسترس انجام گرفته است. هدف تحقیق شناخت منابع صادرکننده خطوط قرمز و تا حدامکان تعیین حدود آن و کمتر کردن خلا اطلاعاتی در این زمینه می باشدکه با توجه به یافته های پژوهش، خطوط قرمزخبر در ایران تنها ریشه قوانین ندارند و عوامل دیگری دستاندرکار تعیین، تحدید یا گسترش این ملاکهای بازدارنده خبرمی باشند.
)